Sarah's belevenissen

Sarah is voor het eerst op vakantie geweest. In de herfstsfeer. Met zijn vieren zijn we op pad geweest naar Lirstal, Duitsland, waar we een vakantiehuisje hadden. Noah en Sarah waren een mooi stelletje samen op de achterbank van de auto. Lekker lachen naar elkaar. Zoet hoor. De eerste avond hadden we Sarah bij Noah op het tweepersoonsbed gelegd. Ze hielden elkaar echter zo in de gaten dat slapen niet lukte. Dus Sarah mocht over naar de reiswieg. En zodra beiden sliepen, verplaatsten we de reiswieg naar Noahs kamer. Dan ging het goed. De vakantie was natuurlijk wel wat aangepast op Sarah. 's Ochtends en 's avonds een borstvoeding thuis en ook op de dag, ergens onderweg, mocht mama een voeding aan Sarah geven onder een sjaal. Het rijstepapje maakte ze dan ook onderweg. Met de kinderwagen, luiertas en proviand brachten we Sarah toch overal heen. Naar Cochem, bij de Moezel, bij de rodelbaan in Daun (nee de afdaling liet ze over aan Noah), naar het (slapende) vulkaanmeer in Ulmen en

Nee, dit is geen bloederige Halloween-foto. Dit is een lekkere bietjes-maaltijd. Maar die eet Sarah nu even niet meer. Sinds vorige week zijn we van de groenten overgeschakeld op wat makkelijker verteerbaar eten. Dat vinden haar darmpjes en billetjes nog wat lekkerder. Dus naast de melkbeurt krijgt Sarah nu regelmatig lekkere rijstepap. Dan krijgt ze toch langer een vol gevoel. En na een maaltijd gaat ze vaak lekker slapen. Heerlijk, overdag op bed bij papa en mama, met nog een melkerige mond en volle buik. Of ze knapt nog een uiltje in haar eigen bedje/box in de woonkamer. Het is toch wel praktisch om Sarah nog even beneden te laten slapen. Hoewel Sarah overdag ook best wel eens een slaapje wil overslaan, gaat ze tegenwoordig 's avonds meestal rond 2100 of 2130u onder de wol. Zonder uitzondering slaapt ze dan de hele nacht door en wordt ze 's ochtends rond 800u (en in het weekend later) wakker. Daarbij geen gehuil, nee hoor, ze kijkt wat het in rond, naar haar knuffels en sabb

Sarah heeft de smaak te pakken. Tussen de melkvoeding door eet ze lekker van de groenten- en fruitvezels. Zo ook deze week met courgette. Nou ja, dat was even wennen, want die smaak is nog best bitter. De keer daarop ging het alweer makkelijker. De peer ging natuurlijk ook makkelijk. Ze eet best snel, binnen een kwartiertje zit het erin. En tja, de biet? Dat was natuurlijk ook vreemd, maar ging ook goed. Ze zag er wel uit als een halloween-monstertje. Als ze bij het raam zit kijkt ze ook heel gebiologeerd naar de waaiende bladeren in de boom. Als een wonder. Doet ze ook als ze met mama naar buiten gaat. En Noah houdt ze natuurlijk ook goed in de gaten. Hoe die lief praat, raar doet en maakt niet uit wat. Als beloning krijgen we dan altijd een lieve glimlach van Sarah terug. Vaak met een verlegen blik de andere kant op, met vingers in de mond. Veel geluiden maken doet Sarah nog niet. Het is meestal een heel rustig en tevreden kind. Behalve zo tegen etenstijd aan, dan gaan de handen druk