Sarah's belevenissen

Ja hoor, Sarah is alweer een halfjaar op deze wereld. Lijkt niet zo heel lang, maar een kleine baby wordt dan al snel een flinke baby. Zo ook Sarah, ze is Hollands glorie met een Indonesische voorliefde voor eten. Nu ze een half jaar is mag ze ook met de pot mee-eten. Dat betekent meestal grofgeprakte rijst met wat groenten en ei of kip om het niet te zwaar te maken. Want we moeten de warme maaltijden langzaam opbouwen. Zo tussendoor eet ze nu ook makkelijk een stukje brood mee. En fruit, zoals bananen met aardbei of mango. Hap slik weg. Op het consultatiebureau woog Sarah 7,8 kilo en was ze 66 cm lang. Een dieet is nog niet nodig. Dat komt goed uit, want de Sint en de Kerst komen er zo aan. Afgelopen zaterdag heeft Sarah voor het eerst de Sint verwelkomd toen hij 's ochtends met de boot aankwam. Met haar pietenmuts op en door mama zelfgemaakte tutu aan trok Sarah natuurlijk wel de aandacht van wat Pieten. Zij vond het allemaal wel goed. 's Middags konden we op papa's werk

Nee, snoepjes eten lukt nog niet. En met de lampion langs de deuren ook niet. Dat doet Noah wel. Maar Sarah heeft wel gekeken naar de kinderen die aan de deur komen zingen met een lampion. Dat was heel interessant. Lampjes vindt ze altijd mooi. Qua eten houdt Sarah het nu bij een puur groentehapje en een gezonde fruithap, soms dikker gemaakt met rijstbloem. Dat neemt ze dan voor de melkvoeding. Dat vult goed. Afgelopen vrijdag was mama ook jarig. Met zijn vieren hebben we gezongen. Sarah doet nu meer de geluiden, stemmen en het lachen na. Als je lacht, probeert ze soms terug te lachen. Een beetje gemaakt, maar wel grappig. Dat werkt ook als je kucht. Ze is zich nu wat bewuster van de dingen om haar heen. Ook haar handen bestudeert ze soms aandachtig.

Sarah heeft ruim 5 maanden in de woonkamer geslapen. Heerlijk, op een matras in de box. Handig dichtbij, voor papa en mama, als er wat is. En de eerste paar maanden nog voor de voeding 's nachts. Dan hoeven papa en mama niet de trap op naar boven. Maar nu kunnen we eigenlijk wel zeggen dat er geen reden meer is om Sarah ook 's nachts beneden te laten. Ze slaapt toch lekker door, nog zonder uitzondering. Dus zaterdag is Sarah's matras naar boven verplaatst. Naar haar eigen nieuwe slaapkamer, in het ledikant. In de slaapzak heeft ze er heerlijk geslapen. Zondagochtend kwamen we haar met zijn drieen om 900 uur wakker maken. Het zonnetje scheen al naar haar bedje. Noah vond het ook leuk, zijn kleine zusje in zijn oude slaapkamer onder zijn nieuwe slaapkamer. En voor Sarah maakt het nog niet veel uit. De knuffels in bed kent ze al en na haar laatste melkbeurt slaapt ze toch als een roos.

Dit was alweer Sarahs tweede verjaardag. Nee, niet van haarzelf...na Noahs verjaardag deze zomer is het nu herfst, dus tijd voor papa's verjaardag. Dus het tweede feestje. Het maakt Sarah niet veel uit. Zolang mama er maar is om melk te geven, vindt zij het prima. Nog geen gebak voor haar. En melk, daar drinkt ze genoeg van. Ook niet zoveel dat er ze er een kater van krijgt hoor. Nee, ze geeft keurig aan zodra ze er genoeg van heeft, dan wendt ze haar hoofd af. Haar toet zit dan meestal vol en als een poesje likt ze haar lippen schoon. En wie krijgt nu de meeste aandacht op papa's verjaardag? Precies, deze kleine dame, heel terecht. Want binnen jaar groeit en verandert zij het snelste. En papa niet. Sarahs 1e aanwezigheid was dan ook het mooiste cadeau voor papa.